Wratten naevus of verrukeuze epidermale naevus
De verrukeuze epidermale naevus is een ontwikkelingsstoornis van de opperhuidcellen die vaak bij de geboorte al aanwezig is, maar soms pas tijdens de kinderjaren zichtbaar wordt. Omdat de afwijkingen kunnen lijken op gewone wratten wordt er ook vaak gesproken van een “wratten naevus”. Geschat wordt dat de wratten naevus voorkomt bij 0.5 tot 1% van de volwassenen.
Hoe ontstaat het?
Tijdens de embryonale ontwikkeling ontstaat er een “weeffout” bij de aanmaak van de huidlagen. Deze weeffout wordt veroorzaakt door een erfelijke afwijking die gelukkig niet in alle huidcellen van het lichaam aanwezig is. Dit verschijnsel noemt men “mozaïcisme”. In zeldzame gevallen bevindt deze erfelijke afwijking zich echter ook in de geslachtscellen. Hierdoor bestaat er een kleine kans dat de patiënt later een kind krijgt waarbij ALLE huidcellen de betreffende erfelijke afwijking bevatten. De baby wordt dan geboren met algehele roodheid, blaren en schilfering; deze huidaandoening wordt genoemd de “bulleuze congenitale ichthyosiforme erytrodermie van Brocq”.
Wat zijn de verschijnselen?
We zien geelbruine of huidkleurige wratachtige plekken die zich voornamelijk op de romp en ledematen bevinden. Ze kunnen echter ook in het gezicht voorkomen. De afwijkingen geven doorgaans weinig klachten maar kunnen wel cosmetische hinder geven. Indien de plekken zich in de oksels of liezen bevinden kunnen deze gaan smetten hetgeen dus onaangenaam kan ruiken. Er bestaan verschillende vormen, ingedeeld naar de mate van uitgebreidheid en de rangschikking.
Naevus verrucosus
Hierbij is er maar 1 wratachtige plek aanwezig die rond of ovaal van vorm is.
Naevus unius lateris
De afwijkingen zijn uitgebreider en komen voor in een typische dwarse bandvormige patronen voor op de romp en ledematen. Deze patronen volgen de zogenaamde “lijnen van Blaschko”. Kenmerkend is dat de afwijkingen zich op één zijde van het lichaam of ledemaat bevinden.
Inflammatoire lineaire verrukeuze epidermale naevus (ilven)
Bij deze vorm is er sprake van een ontsteking. Bij driekwart van de gevallen ontstaat deze ontsteking al in de eerste 5 levensjaren. Ook deze plekken vertonen een bandvormig patroon en bestaan naast de wratten, uit roodheid, schilfering en zwelling.
Associatie met andere ziekten
De verrukeuze epidermale naevus kan soms worden gevonden in relatie tot andere ontwikkelingsstoornissen zoals bijvoorbeeld in het kader van het “Proteus syndroom” .
Hoe wordt de diagnose gesteld ?
De huidafwijkingen zijn zo kenmerkend dat de diagnose vaak op het klinisch beeld gesteld kan worden. Meestal wordt er echter wel een huidbiopsie gedaan om andere ontwikkelingsstoornissen van de huid uit te sluiten.
Medicinale behandeling
Bij mildere vormen kunnen de wratjes ‘zachter’ worden gemaakt met behulp van hoornoplossende middelen zoals salicylzuur of vitamine A zuur.
Operatieve methoden
Uit oogpunt van de cosmetiek kunnen de plekken worden behandeld met behulp van curettage (afschrapen van de afwijkende huid) en / of electrocoagulatie of laserbehandeling.
In de meeste gevallen zal een huidafwijking onder plaatselijke verdoving chirurgisch worden verwijderd (excisie), waarbij rekening wordt gehouden met het beste cosmetische resultaat. Als het niet mogelijk is de wondranden direct te sluiten, zal gebruik worden gemaakt van een „plastiek“: een techniek waarbij huid van elders wordt verschoven om de wond toch mooi te kunnen sluiten.
Nadat u plaats heeft genomen op de behandeltafel, wordt het te behandelen gebied schoongemaakt en gedesinfecteerd. Dan volgt er een plaatselijke verdoving door middel van een injectie. Het inspuiten van de vloeistof voelt wat branderig aan. Na de verdoving voelt u geen pijn meer, wel voelt u dat de arts bezig is. Het te opereren gebied wordt afgedekt met een steriele doek die u niet aan mag raken. Om de huid na het verwijderen van de tumor weer goed te kunnen sluiten wordt de tumor meestal met een ovaalvormig stukje huid verwijderd. Er wordt altijd enkele millimeters marge genomen om er zeker van te zijn dat de tumor geheel verwijderd wordt. De randen van de operatiewond worden vervolgens naar elkaar toe gebracht en gehecht. De huidtumor wordt opgestuurd voor pathologisch, microscopisch onderzoek. Meestal is de uitslag na 7 tot 10 dagen bekend
Na de ingreep krijgt u een pleister die u moet laten zitten tot nader order. Als u in het gezicht bent geopereerd worden de hechtingen meestal na een week verwijderd. Elders op het lichaam worden de hechtingen na twee weken verwijderd. U krijgt daarvoor een afspraak op de poli plastische chirurgie, maar het is ook mogelijk het bij uw huisarts te laten doen. Afhankelijk van de locatie van de wond en de grote worden soms alleen onderhuidse hechtingen gebruikt, hechtingen van de huid hoeven dan niet meer te verwijderd te worden. De hierboven beschreven behandelingen nemen ongeveer tien tot twintig, bij wat grotere ingrepen soms 50 minuten in beslag.
Wat zijn de resultaten van de chirurgische behandeling ?
Vaak is de afwijking in één behandeling verwijderd. Soms komt het voor dat er meer dan één behandeling nodig is, of dat de afwijkingen in meerdere sessies moet worden uitgevoerd. De behandeling gaat bijna altijd gepaard met littekenvorming, bij de ene persoon wordt de litteken mooier dan bij de andere. Dit heeft vooral te maken met uw huidtype. Littekens hebben soms de neiging breed en dik te worden (hypertroof litteken / keloid). Het is altijd het streven van de plastisch chirurg het meest beste cosmetisch resultaat te bereiken. Als de patiënt niet tevreden is met het resultaat is het belangrijk om hierover contact op te nemen met de plastisch chirurg door wie hij of zij behandeld werd om over eventuele aanvullende behandelingen (laser, littekenzalf, litteken pleisters) te informeren.
Wat zijn de bijwerkingen of nadelen van deze behandeling ?
Bij eventuele napijn mag u een pijnstiller nemen (bij voorkeur Paracetamol), echter geen aspirine in verband met de kans op nabloedingen. Een mogelijke complicatie is een bloeduitstorting, vooral bij een ingreep in het gezicht, waarbij ook meestal een zwelling optreedt. Een andere complicatie is een infectie, die zich uit door pijn, zwelling, roodheid en pus uit de wond.
Welke voorzorgsmaatregelen moet u nehmen ?
Als u bloedverdunnende middelen gebruikt zoals Sintromitis, Acenocoumarol, Ascal, Aspirine of Carbasalaatcalcium dient u dit vooraf aan de arts te melden, zelfs bij voorkeur bij het maken van de afspraak. Sommige patiënten hebben bij operaties antibiotica nodig i.v.m. een bepaalde hartafwijking. Als u een hartafwijking heeft dient u dit aan de arts te melden voordat de afspraak voor behandeling is gemaakt. Geef aan of u een allergie heeft,(jodium, rode pleister e.d.)!
Wanneer dient u uw arts te waarschuwen ?
Neem bij problemen ( zoals een nabloeding, hevige pijn, infectie) contact op met uw ziekenhuis.
Wat kunt u zelf eraan doen ?
Er bestaan geen maatregelen die u zelf kunt nemen om het beloop van deze wratten te beïnvloeden.
Wat zijn de vooruitzichten ?
De afwijkingen kunnen constant van formaat blijven of geleidelijk met het lichaam meegroeien gedurende maanden of jaren. Het ontstaan van een huidkanker is zeer zeldzaam.
